БА ОЗМУНИ «РАИЯТПАРВАР». ЭМОМАЛӢ РАҲМОН — ПРЕЗИДЕНТИ МАРДУМӢ

Сарвари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз рӯзҳои нахустини ба сари қудрат омадан, сиёсати иҷтимоии давлат — дастгирии ятимону бепарасторон, муҳтоҷону ниёзмандон ва шахсони яккаву танҳоро мавқеи меҳварӣ доданд.

Маҳз бо шарофати раиятпарвариашон ҳазорҳо сокини ниёзманд ба манзилу дигар тақозоҳояшон таъмин гардиданд. Садҳо маризро табобат карданду ҳазорҳо кӯдакро хастнасурашонро барпо намуданд. Садҳо ҷавони хуштолеъ бо дидори фаррухиашон соҳиби унвони донишҷӯ шуданду садҳо ҷуфти ҷавон бо дастгирии падаронаашон тӯйи домодӣ кардаву оила бунёд сохтанд.

Дар зимн мо тасмим гирифтем, роҷеъ ба як ҷавони дилошно, ки бо дастгирӣ ва дастури хоси Сарвари давлат оила барпо кардаву сипосгузорӣ ба ҳиммату ғамхориҳои падарвори Президенти мамлакат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мекунад, ҳикоят кунем.

Қаҳрамони мо корманди ҷавони КИ ҲХДТ дар вилояти Хатлон, Саидшо Асрориён Эмом мебошад. Ӯ сокини Ҷамоати деҳоти “Сарвати истиқлол”-и ноҳияи Кӯшониён буда, соли 1994 дар яке аз рустоҳои зеботабиати ноҳияи мазкур дида ба ҷаҳон кушодааст.

Ҳангоми дар курси 5-ум хондан, ҳамзамон дар муассисаи таълимии №39 ба ҳайси омӯзгор фаъолият мекард. Оилаи онҳо аз коргарони одӣ ва миёнаҳоли қарияи мазкур маҳсуб меёбанд. Ӯ оиладор ва соҳиби 3 фарзанд аст.

— Дуруд, Саидшо!

— Ассалому алейкум.

— Аз он рӯзи хотирмони рӯзгори шумо, ки ба дидори мубораки Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мушарраф гардидед, наздик ба 8 сол сипарӣ шуд. Чӣ ҳолу рӯзгоре доред? Чӣ тағйирот дар зиндагиатон ба вуқуъ пайваст?

— Бале, он воқеаи фаромӯшнопазири умри ман, ки аз он рӯз чандин сол гузашт, дар назарам гӯё дирӯз буд. Ҳама рӯзу моҳу солу ҳаёти ман ҳамеша ғарқи хаёлоти рангини он муколамаи ширин бо Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аст, ки ҳеҷ аз пеши дидагонам дур намеравад.

— Он рӯз кай буд ва чӣ боис шуд, ки шумо дар суҳбати рӯ ба рӯ бо Сарвари давлат комёб шавед?

— Он 16-уми августи соли 2017 буд. Маро барои суханронӣ дар ҳузури Пешвои миллат пазируфтанд, ки ба туфайли ифтитоҳи муассисаи нави таълимии рақами 14 дар Ҷамоати деҳоти «Заргар» — и ноҳияи Кӯшониён баргузор мегардид.

— Шумо дар он таълимгоҳ омӯзгор будед?

— Не. Қаблан мо гунаи як суханвар ва ровӣ дар чорабиниҳои оммавӣ-сиёсии ноҳия ва вилояти Хатлон ширкат мекардем. Хушбахтона, барои изҳори миннатдорӣ аз сиёсати созанда ва дастгирии ҷавонони мамлакат ва барои изҳори сипос ба ҳама ғамхориҳои падаронаи Сарвари давлат даъват шуда будем.

— Чӣ эҳсос доштед?

— Ба ростӣ, қабл аз ман як духтараки ҳамдеҳаи мо, ки хатмкунандаи Гимназияи ноҳия буд, баромади хуб кард ва муҳтарам Ҷаноби Олӣ бо эшон суҳбати ҷолиб ҳам намуданд.

— Чӣ ном дошт он духтар ва чӣ мегуфт?

— Ӯ Шукрона Ғайюрова буд, ки дар синфи 11-уми Гимназияи №3-и Ҷамоати деҳоти «Заргар» таҳсил мекард. Ӯ ба Сарвари давлат бо ёдоварӣ аз ҳама ташаббусҳои созандаашон самимона эҳтиромоту сипос мегуфт. Пешвои миллат пурсиданд,ки дар оянда куҷо таҳсил кардан мехоҳад? Ӯ хушҳолона иброз дошт, ки табиб шуданро дар қалбаш ҷо намудаву мехоҳад, дар қарияи худашон табиби қалб шуда, ба ҳамсоягону ҳамдеҳагони хеш хидмати босамари тиббӣ расонад. Пешвои миллат ҳамон лаҳза дастур доданд, ки номашро масъулини Вазорати маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон сабт кунанд. Ӯ ҳоло дар курси 4-уми Донишгоҳи давлатии тиббии Тоҷикистон таҳсил дорад.

— Шумо чӣ гуфтед, вақте ки навбати суханрониатон расид?

— Ба ростӣ, ҳаяҷон доштаму ҳамоно шукргузорӣ аз он мекардам, ки Пешвои миллатро аз наздик мебинаму он ҳама муҳаббатҳои хешро дар дидорашон изҳор медорам. Ҳангоми суханронӣ барои дастгирии ҷавонони мамлакат, эълон шудани соли ҷавонон ва таваҷҷуҳи пайвастаашон ба мактабу маориф аз номи кулли омӯзгорони ноҳия сипосмандиҳо намудам.

Баъдан Ҷаноби Олӣ пурсиданд, ки оиладор ҳастам ё на. Посух додам, ки издивоҷ накардаам. Шӯхӣ карда гуфтанд, ки 24-солагӣ айни хонадоршавӣ аст. Суол карданд, ки номзад ё дӯстдухтаре дорам ё не? Фавран ҷавоб додам, ки аз деҳаи ҳамсоя як духтарак ҳар саҳар бо мо ба шаҳри Бохтар ба дарс меравад. Ба қавли тоҷикона ӯро зери чашм кардаам.

Муҳтарам Сарвари давлат ба собиқ раиси ноҳияи Кӯшониён Ҷаббори Ғаффор дастур доданд, ки дар як ҳафта ба хонаи духтари интихобкардаам хостгорӣ раванду ба таври оҷилӣ тӯйи домодиву арӯсиро барпо кунанд. Он лаҳза нишоту ҳаяҷонам беҳудуд буд ва аз дидагонам ашки шодӣ мешорид.

Борҳо дида будам, ки Пешвои миллат дар ҳар як дидору мулоқотҳояшон бо сокинони шаҳру ноҳияҳои Тоҷикистон ҳатман чандин касонро дастгирӣ мекунанд. Нафарони зиёдро ёрмандӣ менамоянд, бо манзил таъминашон мекунанд, хоса ятимонро яккаву танҳо намегузоранд, дардмандонро узви фаъоли ҷомеа медонанд, хатмкунандаеро барои таҳсилоти олӣ дастур медиҳанд.

Он рӯзи фирӯз дасти сахояшон бар сари мо ҳам расид. Мо дар оила якчанд бародар будем. Кӣ медонист, ки баъди чанд соли дигар оиладор мешудам.

— Тӯй кай барпо шуд?

— Хурсандии мо тибқи дастури Сарвари давлат давоми то даҳ рӯз гузаронида шуд. Ҳама ҷиҳози арӯсу маблағу масрафи туйро Мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии ноҳияи Кӯшониён бо садорати муовини раиси ноҳия Дилафрӯз Шукруллозода ба сомон расониданд.

— Саидшо, моро ҳам фаромӯш накунед! Мо аз ин дастгириҳои Сарвари давлат ва тӯйи хотирмони шумо гузориши телевизионӣ омода карда будем.

— Бале, он рӯз хабарнигорони зиёде дар ҳавлии мо ҳузур доштанду аз ин дастгирии Роҳбари давлат гузориш омода месохтанд.

— Ҳоло рӯзгоратон чӣ гуна аст?

— Шукри Яздони пок умри ширину босаодат ва се писарчаи зебо дорем.

— Бузургон мегӯянд, ки як амали хайр тавлидгари дигар иқдомҳои наҷиб мегардад. Дар кору фаъолиятатон чӣ пешравиҳо доред?

— Бале, акнун мо оилаи ҷавон таҳти назорати масъулину кулли ҳамдеҳагон қарор доштем. Маро аз омӯзгорӣ ба ҲХДТ дар ноҳияи Кӯшониён даъват карданд, яъне ба фаъолияти сиёсӣ гузаштам. Ҳоло дар КИ ҲХДТ дар вилояти Хатлон ба ҳайси мудири шуъбаи ташкилӣ ва кор бо кадрҳо фаъолият дорам.

Имрӯзҳо тамоми неруву дониши худро баҳри амалисозии сиёсати созандаву раиятпарваронаи Пешвои миллат равона намуда, дар назди виҷдони хеш қавл додаам, ки то ҷон дар рамақ ҳаст, сипосгузори Пешвои миллат ва халқи азизамон хоҳам буд.

— Мо ҳам ба шумо саодати бардавом ва хушиву нишоти ҳамвора орзумандӣ менамоем.

— Шод бошед!

ҶОЙИ ОХИРСУХАН

Ҷуброн Халил гуфтааст: “Беҳтарин сарвар он аст, ки дар дили мардумаш тахту маснад дошта бошад”.

Садри олии Ватани мо, Пешвои раиятпарвари мо ин мақомро хеле сол боз ёфтаанд, ки ҳамеша ҳамдилу ҳамнавои ҷовидонаи мардумонаш гардидаанд ва тахту маснади воқеии хешро дар қалбҳои мо маскан намудаанд.

Ҳар мушкиле, ки бар сари миллат меояд, чӣ обхезиҳову чӣ фоҷеаҳои ғайричашмдошт ҳамоно бо дастури хосаи Сарвари давлат кулли аъзои Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамнафаси мардуми осебдида мегарданду кӯмакҳои ғизоиву беҳдоштӣ таъмин менамоянд.

Магар ин нишони раиятпарварии Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нест?

Албатта ҳаст! Ин ҳақиқати рӯшан ҳазорҳо далели собиткунанда дорад.

Аз ин рӯ, ному амалҳои хотирмони Пешвои миллат ҳамеша дар чашму дили мост. Ӯ имрӯзи мо ва ояндаи мост!

P/S: Сипос ба дастандаркорони озмун барои чунин идеяи қавӣ — нигоҳ доштани эътирофоти дар синаҳо макондоштаи Сарвари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мекунем, ки дар ин озмуни эҷодӣ боз ҳам сафҳаҳои давлатдории фаровон аз афкори раиятпарваронаи Пешвои миллатро ба гунае аз хотироти дилу дида равшану пеши назари хонанда, хоса ҳар сокини мамлакат ҷилванамоӣ менамоянд.

Ин лоиҳаи эҷодӣ бори дигар қаламкашонро водор месозад, ки дар донистану дарки андешаҳои халқхоҳонаи Президенти маҳбуби дилҳо равзанаи чашму замирро некбинона, бошарафона, беғаразу фаровон аз ҳақиқати сиёсати иҷтимоии Пешвои миллат боз кунанд ва ҳазорҳо аҳсану сипосмандиҳо ба адолатхоҳиву мардумпарастӣ, муҳаббати самимонаву падаронаи як Пешво ба халқаш нисор намоянд.